Sunday, July 6, 2008

The homeworker

I'm a workaholic and it is a strange disease - only my family and friends suffer the consequences

By Lynsey Thomas*
The Guardian,

Like many people I struggle to get the work-life balance right. I am probably what you would call a workaholic; I take extreme pride in my work, often to the detriment of relationships, friendships and family.

When you are in love with your job it is (I imagine) much like having a mistress. You sidle out the room quietly to check your laptop on a Saturday afternoon. Occasions such as Christmas, new year, weddings, anniversaries and birthdays call for BlackBerry communication from the peaceful escape of the toilet. Admit it: most of us have done it at some point.

Earlier this year I had an operation and soon after being discharged from hospital, while still under the fug of general anaesthetic, I was caught by my mother on the phone to a colleague beneath my quilt. Needless to say, words were exchanged and I returned to my teenage self, handing over the offending item to my angry mum.

Believe me, I am certainly not advocating this way of life. One is well aware that one has a problem, but for me work is like a drug; it keeps my blood pumping and leaves me wanting more. And although I fully understand - and am constantly reminded by others - that my company doesn't care about me personally and business would still continue were I to drop dead tomorrow, I still find it hard to calm it down.

The right balance of good colleagues, a pleasant environment and a reasonable salary, combined with a job that hits the spot, can be career magic for anyone. But for workaholics, it is something that surpasses this: a love of work so pure that it can carry people through terrible jobs with crappy pay and appalling managers. So instinctive is their drive that it can only be accounted for by genetics. I recall being the most over-zealous GCSE student there ever was. I had timetables, notes, condensed notes, tapes, diagrams above my bed, oh la la I was crazed. No teenage heart-throbs or Five Star singles for me - just a pure, unadulterated love for studying.

One of the downfalls of having this kind of work ethic - aside from having no personal life, premature wrinkles and high blood pressure - is a rather annoying habit of "peaking" too soon. Given any new challenge, we workaholics will be off like a rocket. Where do we start? What can we do? How shall we do it? Such levels of enthusiasm and commitment are rarely sustainable, and I know there is a need for a back-up plan for the inevitable day when I have a nervous breakdown.

Being a homeworker makes it worse. There is no distancing yourself from work; you wear the same clothes, you stay in the same venue and there is no "finishing the day" ceremony that triggers the mind to relax. For me, it always used to be taking off my socks and I sometimes wonder whether this would still work. Because we cannot differentiate between work and home, we often make the mistake of thinking our partners actually want to discuss work with us; I talk incessantly at my poor husband about things he has no interest in. He repeatedly tells me has no interest, but somehow I always forget.

I remember showing my mum a report I had prepared for the office and wondering why she did not want to discuss it with me - until, that is, she pointed out that she hadn't understood a word I had said to her since I was in primary school.

It is commonly known among my friends and family that the only way to get me to calm down is to ply me with alcohol. Unfortunately I do not take too well to alcohol, so usually only manage to sustain this relaxed state for two to three hours before falling asleep. In short, I work, I drink, I sleep; it's a wonder anyone loves me.

*This article appeared in the Guardian on Saturday May 24 2008 on p2 of the Work section. It was last updated at 00:03 on May 24 2008.

17 comments:

  1. Εγώ που δουλεύω κυρίως από το σπίτι, μπορώ να πω ότι το διασκεδάζω σε κάποιο βαθμό, αλλά μου πήρε 8 χρόνια να συνηθίσω. Δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται. Απαιτεί φοβερή πειθαρχία και αγάπη για απομόνωση, η οποία έρχεται μάλλον σαν συνήθεια.

    Αλλά δεν ανησυχώ: όταν θα έχουμε την κοινωνία του Star Trek κατά Ρίφκιν, όπου δεν θα χρειάζεται πια να εργαζόμαστε (όλα θα καλλιεργούνται μόνα τους και θα παράγονται με ένα κουμπί κι εμείς θα κάνουμε τους κοινωνικούς προσκόπους και θα ταξιδεύουμε σε άλλους γαλαξίες), τότε θα βγω κι έξω να πίνω καφέδες όλη μέρα και να μελετώ και αναλύω.
    (Το δοκιμάσανε στην Καλιφόρνια με τα software κλπ, αλλά μόλις μπήκανε στο παιχνίδι οι Ινδοί και Κινέζοι να βγάλουνε κι αυτοί λεφτά, πτωχεύσανε οι Καλιφορνέζοι... και το ρίξανε στην Αριστερά και κατά της παγκοσμιοποίησης, δηλαδή κατά της όποιας ελπίδας του τρίτου κόσμου να πλουτίσει κι αυτός λίγο μέσω των δυτικών βιομηχανιών... και ο μηχανικός που έβγαζε χωρίς κόπο 80Κ στην Αμερική, τώρα βγάζει μόνο 50 και βρίζει τους Ινδούς ανταγωνιστές και τη "δεξιά" που του έκοψε το πάρτι).

    Προς το παρόν, δυστυχώς, πρέπει να εργαζόμαστε. Άλλοι από γραφεία, άλλοι από εργοστάσια, άλλοι από χωράφια, κλπ κλπ. Όταν με το καλό φτιάξει ο Ρίφκιν αυτή την πλήρως εκμηχανισμένη κοινωνία (όπου και τα μηχανήματα ακόμα θα δουλεύουν χωρίς βλάβες για να μη λερώσει κανείς τα χέρια του), ε, τότε θα χαλαρώσουμε για να μην ανησυχούμε και καθόλου.

    ReplyDelete
  2. Να μην ξεχάσω, ότι θα έπρεπε να παίρνετε συνεντεύξεις (έστω κι από email) με σοβαρούς παράγοντες σε Ευρώπη και ΗΠΑ.
    Με τους κορυφαίους μάνατζερς της Airbus.
    Τους κορυφαίους μάνατζερς της Google και Microsoft κλπ.
    Τους κουρυφαίους μάνατζερς άλλων μεγάλων βιομηχανιών ή επαγγελματικών οργανώσεων και στις δύο ηπείρους.
    Τους κορυφαίους μάνατζερς μεγάλων νέων εταιριών χρηματοοικονομικών υπηρεσιών κλπ στην Ινδία (στελεχωμένες από νέους και σπουδασμένους Ινδούς που κονομάνε δισεκατομμύρια και έχουν στελέχη 25-40 ετών, ενώ οι Έλληνες κάθονται και βλέπουν τηλεόραση μπας και αποφασίσει καμιά κομισιόν να τους πετάξει 5 ευρώ το μήνα παραπάνω).
    Να παρατήσετε δηλαδή το πλαίσιο της παθητικότητας και να ρίξετε και καμιά ιδέα για τους νέους στην Ελλάδα, όχι να το παίζετε δουλοπρεπείς στο Ρίφκιν ("μεγάλη μας τιμή κύριε τίποτα") αλλά να δείξετε πνεύμα συνεργασίας και θέλησης με ενεργητικούς παράγοντες που σήμερα γράφουν ιστορία (κι όχι αηδίες περί Σταρ Τρεκ κοινωνίες της ουτοπίας).

    Αμάν πια δεν τη βαρεθήκατε τη θηλυπρέπεια που εξακολουθούν να εμπνέουν οι πολιτικές παρατάξεις στην Ελλάδα και το γ... δημόσιό τους; Έχουν ευνουχίσει γενιές και γενιές... από το δικό σας blog περιμένει κανείς ν' αναπτυχθούν και άλλα πολλά και να καλλιεργήσουν ενεργητικές και δυναμικές νοοτροπίες, μπας και η γενιά των 700 ευρώ γίνει γενιά των 3000 ευρώ, γενιά επαγγελματιών, εξαγωγικών μονάδων, ανθρώπων με ενεργητικότητα και πάθος γι' αυτό που κάνουν (κι όχι ατόμων που τρέχουν έξω απ' το γραφείο μόλις βαράει το κουδούνι επειδή φοβούνται μην τους φάει κανείς την καρέκλα στην καφετέρια...).
    Άκου "Ρίφκιν" και "κοινωνίες της κοινωνικής εργασίας"... δεν είμαστε καλά! Για τσάμπα κορόιδα ψάχνουνε! Ούτε οι Αλβανολι δεν χάφτουνε τέτοιες αηδίες (τις έλεγε ο Χότζα).

    ReplyDelete
  3. Εκτός από το πρόβλημα της ψυχολογικής εξάρτησης από την εργασία, υπάρχει και αυτό που δημιουργεί το κυκλικά εναλασσόμενο ή το ακατάστατο ωράριο. Και αυτό σπάνια αποτελεί προσωπική επιλογή του εργαζόμενου. Σχεδόν πάντα πρόκειται για προαπαιτούμενο της θέσης. Οι συνέπειες για ένα σπίτι στο οποίο εργάζονται και οι δύο είναι εξοντωτικές. Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα σε περιπτώσεις μονογονεϊκών οικογενειών.

    Κάτι σχετικό διάβασα πρόσφατα εδώ:
    www.cdc.gov/niosh/topics/workschedules/abstracts/presser.html

    Το θέμα της 24/7 εργασίας, ή με τη μορφή του ακατάστατου ωραρίου, είτε ως εργασία από το σπίτι, θα μας απασχολήσει πολύ περισσότερο στο μέλλον και θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που θα μας προκύψουν.

    ReplyDelete
  4. To CDC (Αlanta headquarters) είναι ένα σπουδαίο Ιδρυμα που τιμά την παγκόσμια Κοινότητα. Ατυχώς δεν βγαίνει το abstract.

    ReplyDelete
  5. ΠΟΣΟ ΣΤΕΝΟΣ ΦΙΛΟΣ είναι ο ΤΡΕΠΕΚΛΗΣ;;;

    Ο ΤΡΕΠΕΚΛΗΣ που λέτε είναι ΑΥΤΟΣ που πήρε ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 16.5 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΥΡΩ και είχε το θράσος να πει "Αυτές είναι οι αμοιβές στην Αμερική"!!!!!!!!!!

    Ας κάνουμε λοιπόν μιά ΑΝΑΔΡΟΜΗ να δούμε ΠΟΙΟΣ είναι ΑΥΤΟΣ ο κύριος.

    Πάμε 27 χρόνια πίσω. ΟΤΑΝ βγήκε το ΠΑΣΟΚ στις ΕΚΛΟΓΕΣ του 81, ξέσπασαν ΔΥΟ ΣΚΑΝΔΑΛΑ, αμέσως-αμέσως.

    Το ένα ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ μόνο στα αστικά σαλόνια, διότι τότε αν έλεγες κάτι εναντίον όχι μόνο του Παπανδρέου, αλλά οιουδήποτε στο ΠΑΣΟΚ έπαιρνες την ΡΕΤΣΙΝΙΑ του ΦΑΣΙΣΤΑ και σε αποδομούσαν ΠΡΙΝ το ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ. Αλλωστε και ο κόσμος ήταν τόσο ενθουσιώδης ΥΠΕΡ του Παπανδρέου, που ΔΕΝ θα σε πίστευε ό,τι και νάλεγες.

    Το πριβέ, ας το πούμε, σκάνδαλο είχε σχέση με την επίσημη "συνομιλήτρια"/concubine του Ανδρέα, μιά νεαρή, 27 χρόνια μικρότερή του, μεγαλοαστή και υπερπλούσια, αλλά έγγαμη. ΟΠΟΤΑΝ, ο Ανδρέας, για να εξασφαλίσει την ΣΙΩΠΗ του κερατά συζύγου, ο οποίος είχε τόσα προσόντα και γνώσεις στα χρηματοοικονομικά όσo και ο θυρωρός σας, τον ΔΙΟΡΙΣΕ, you believe it or not, Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας - ΕΝΑΝ ΤΕΝΕΚΕ!!!!!!!!

    Το δεύτερο ΣΚΑΝΔΑΛΟ ξέσπασε στον ΤΥΠΟ και προκάλεσε ΜΕΓΑΛΟ ΘΟΡΥΒΟ. Συγκεκριμένα, ένα αλητάκι, ονόματι ΤΡΕΠΕΚΛΗΣ, ηλικίας 27 ετών περίπου, που είχε ΔΙΟΡΙΣΘΕΙ ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ του ΕΟΤ (τότε δεν υπήρχε Υπουργείο Τουρισμού), βρέθηκε να ΜΗ έχει κάνει την θητεία του ΚΑΙ φυσικά τον ΚΑΘΑΙΡΕΣΑΝ ΑΥΘΩΡΕΙ και ΠΑΡΑΧΡΗΜΑ, γιά να αποφευχθεί πρόκληση του ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ.

    ΕΞΥΠΑΚΟΥΕΤΑΙ, δε, πως εάν είσαι ΜΟΛΙΣ 27 ετών και ΔΕΝ έχεις εφεύρει την πυρίτιδα και ΟΥΔΕΜΙΑ έχεις σχέση με το κβερνών ΚΟΜΜΑ και σε ΔΙΟΡΙΖΟΥΝ και μάλιστα ΓΕΝΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ του ΕΟΤ (θέση, τότε, ανάλογη αυτής ενός υφυπουργού),
    ΠΡΟΦΑΝΩΣ

    έχεις

    ΠΟΛΥ

    ΜΑ ΠΟΛΥ

    ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ

    ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ

    ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ

    ΣΤΕΝΗ ΣΧΕΣΗ με τον ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ.

    ΚΑΤΑ συνέπεια, ο ΤΡΕΠΕΚΛΗΣ είναι του ΣΤΕΝΟΤΑΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ των Παπανδρέου.

    Τώρα ερχόμαστε στα Ολυμπιακά. Ο Τρεπεκλής εκπροσωπούσε Αμερικανική εταιρεία που ήταν υποψήφια ανάδοχος των έργων ασφαλείας. Η άλλη υποψήφια, επίσης Αμερικανική, ήταν ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΦΕΡΕΓΓΥΑ και ΚΑΘΙΕΡΩΜΕΝΗ. Ομως, παρότι η εταιρεία του ΤΡΕΠΕΚΛΗ δεν μειοδότησε ΚΑΙ ήταν ΚΑΤΩΤΕΡΗ της άλλης, "κατάφερε" να πάρει το ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ.

    ΕΙΝΑΙ, λοιπόν, 1.000.000.000% ΒΕΒΑΙΟ ότι ο ΤΡΕΠΕΚΛΗΣ "βοηθήθηκε" από την ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ του ΠΑΣΟΚ, αλλά πέραν του ΓΙΩΡΓΑΚΗ δεν είχε δούναι λαβείν με άλλους ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ κομματικός και συγκεκριμένα, από τό σκάνδαλο και μετά, ΙΔΙΩΤΕΥΕ.

    ΟΛΑ από κει και πέρα είναι ΕΙΚΑΣΙΕΣ. Πάντως ακόμα και εάν ΔΕΝ χρηματίσθηκε το ΠΑΣΟΚ, ως κόμμα, ή ο κ. Παπανδρέου ή κάποιος άλλος, ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΑΞΗ ΝΕΠΟΤΙΣΜΟΥ, άρα ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ!

    Αυτά που λέει ο ΤΡΕΠΕΚΛΗΣ ότι ΔΕΝ πήγε στην Χαριλάου Τρικούπη μπορεί να είναι αληθή. Μα ο κ. ΤΡΕΠΕΚΛΗΣ είναι ΤΟΣΟ στενός, ΚΟΛΛΗΤΟΣ των ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ώστε ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να πηγαίνει στο ΠΑΣΟΚ για να συναντήσει τον κ. Παπανδρέου.

    ΠΑΝΤΩΣ, ο κ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ είναι ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΟΣ και οφείλει να δώσει ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ στο ΛΑΟ.

    ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ακόμα και αν δεν χρηματίσθηκε ο κ. Παπανδρέου, έχουμε ΠΡΑΞΗ ΝΕΠΟΤΙΣΜΟΥ, άρα ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ εις ΒΑΡΟΣ της ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ!!!!!!!

    ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ κύριε Παπανδρέου μου;;;

    ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ εν όψει!!!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  6. "ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ εν όψει!!!!!!!!!!!!!

    July 7, 2008 10:00 AM"

    Ετσι είναι εβελίνα.Κάθε πορνογράφημα χρειάζεται και κάποιο κακούργο.
    Και μια καλή μαστόρισα σαν εσέ, που ξεπουλιέται βερεσέ,
    όταν δεν έχει πελατεία,
    το ρίχνει και στην αλητεία.

    ReplyDelete
  7. "Το ένα ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ μόνο στα αστικά σαλόνια,..... μιά νεαρή, 27 χρόνια μικρότερή του, μεγαλοαστή και υπερπλούσια, αλλά έγγαμη."

    Ολη η Αστική τάξη τότε είχε πάρει θέση πρηνιδόν.Δούλευαν τα Πασόκια νυχθημερόν για να τα βγάλουν πέρα.Αλλά το ξέραν μόνο τα αστικά σαλόνια.Τώρα άρχισαν σιγά-σιγά να κυκλοφορούν τόμοι με την εποποιία εκείνη.Επεσε πολύς ιδρώτας εβελίνα για να έλθει ο σοσιαλισμός στην Ελλάδα.

    ReplyDelete
  8. To δικαιωμα στην τεμπελια(Πωλ Λαφαργκ) ειναι αναφαιρετο και υπαρξιακη απαιτηση εξεγερτικη και επαναστατικη...Αν κατι σημερα εχει μεγαλη πολιτικη σημασια ειναι η διεκδικηση του ελευθερου χρονου μας διοτι μονο υποκειμενα που τον εχουν μπορουν να αρθρωσουν λογο για την ιδια τους τη ζωη...Δε μιλαμε φυσικα για μια ηλιθια αποφυγη της εργασιας αλλα για διεκδικηση που λαμβανει υποψη της το χαρακτηρα της εργασιας και την αναγκη αποκοπης απο τον αλλοτριωμενο της σκοπο.

    ReplyDelete
  9. Είναι γεγονός ότι ο Ανδρέας ζούσε με αμαρτωλό τρόπο.Και αυτό επηρέασε αρνητικά τη πολιτική ζωή του τόπου.Ολόκληρο το στελεχιακό προσωπικό του Πασοκ,σε όλα τα επίπεδα, ¨εμολύνθη¨από αυτό το τρόπο.Γιαυτό και η σκανδαλολογία του Καραμανλή έπιασε τόπο.Ασχετα αν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές στα οικονομικά σκάνδαλα ήταν άνθρωποι του δικού του πολιτικού χώρου.Που τους γνωρίζει,που χρηματοδότησαν ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝ το κόμμα του,και τους καλύπτει.
    Στο ΓΑΠ,που είναι ένα Αγιόπαιδο,ελπίζουμε πολλά σε μια ΗΘΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΗΣΗ.Δύσκολα αλλά σιγά-σιγά γίνεται αποδεκτό ότι ο ΓΑΠ αποτελεί ΗΘΙΚΟ Κεφάλαιο.

    ReplyDelete
  10. Ο άνθρωπος Λευτέρη μου έχει μια μεγάλη διαφορά από τις πάσης φύσεως "μηχανές", ΟΡΑΜΑΤΙΖΕΤΑΙ το ανύπαρκτο και στην συνέχεια συνήθως το ΥΛΟΠΟΙΕΙ!

    Όλα χρειάζονται και τίποτα δεν πάει χαμένο. Χάνεται αυτό που δεν γίνεται, και δεν γίνεται MONO αυτό που δεν ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ότι θα γίνει...

    ReplyDelete
  11. THE GAFFE DU JOUR

    BY Parmenides

    Στο ΓΑΠ,που είναι ένα Αγιόπαιδο,ελπίζουμε πολλά σε μια ΗΘΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΗΣΗ


    Παρμενίδη μου, ΕΙΔΕΣ ΤΙ κάνει η άγνοια της ετυμολογίας των λεξέων και της γλώσσας σε βάθος;
    ΑΓΙΟΠΑΙΣ (άρα και αγιόπαιδο και την έχει χρησιμοποιήσει επανειλημμένως εδώ μεσα ο Κομφού) ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΛΗΤΗΣ!!!!!!!!!!!

    χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

    ReplyDelete
  12. @ εβελίνα-εδουάρδα karatsokaros

    Αυτό που λές είναι η ειρωνική χρήση του όρου και είναι δευτερογενής.
    Η πρωτογενής και αυθεντική είναι η κυριολεκτική.

    ReplyDelete
  13. Το θέμα είναι το πώς μεταβαίνεις από μια κοινωνία που λειτουργεί ως καλοκουρδισμένο ρολόι σε μια ¨ασύγχρονη¨ κοινωνία. Σκεφτείτε τι έχει να γίνει εδώ με την λογική που κουβαλάμε και που όλα γίνονται με καθυστέρηση +40 ετών. Ένα ρημάδι ολοήμερο θέλουμε να κάνουμε και το βασανίζουμε 10 χρόνια. Εν τω μεταξύ τα σχολεία που κατασκευάζονται σήμερα είναι με τις προηγούμενες προδιαγραφές. Που & πως θα σιτιστούν τόσα παιδιά; Τι θα κάνουν τόσες ώρες στο σχολειό; Κάνεις δεν ξέρει ακριβώς. Άστο για τους επόμενους!

    */ Διαβάζω χθες στο Βήμα «Συνέδριο ΚΚΕ για την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού». Ένθετο γεωλογικοί χρόνοι, 2008.

    ReplyDelete
  14. ΛΑΘΟΣ

    ΛΑΘΟΣ

    ΛΑΘΟΣ

    Στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ "αγιόπαις" σημαίνει ΑΛΗΤΗΣ και ΜΟΝΟ αυτό.

    ReplyDelete
  15. @ εβελίνα-εδουάρδα karatsokaros

    Αλλο Αγυιόπαιδο και άλλο Αγιόπαιδο

    Αγυιόπαιδο- [ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ :‹ αγυιά = αυλή, αλάνα + παιδί] το παιδί που γυρίζει στους δρόμους, το αλητόπαιδο, το αλάνι, ο μάγκας. ...


    Συνελήφθης ανορθόγραφη.Ανησυχώ για την υγεία σου.

    ReplyDelete
  16. Eίναι από βιασύνη και ΧΑΡΑ διότι μεθαύριο θα είμαι κοντά σου. Και με την ευκαιρία σου αφιερώνω ένα belcanto με το οποίο χόρεψα ως teenager το πρώτο cheek to cheek μου. Το βρήκα τυχαία χθες το βράδυ και συγκινήθηκα.

    ReplyDelete